Langs de kanalen van de stad varen in een gondel, bestuurd door een ervaren gondelier, is de belangrijkste toeristische attractie van Venetië en een unieke romantische ervaring. Men kan zeggen dat het niet praktisch is. Maar Venetië bezoeken en niet in een gondel varen? Men zal Venetië opnieuw moeten bezoeken om deze nalatigheid recht te zetten! Boek hier.

Gondels in Venetië, is het vervoer of vermaak?

Een tijd geleden was het gebruik ervan puur praktisch. Door zijn wendbaarheid en snelheid was de gondel het meest geschikte vervoermiddel om zich over de waterwegen van Venetië te verplaatsen. Aan het eind van de Venetiaanse Republiek had de stad enkele duizenden gondels in verschillende vormen en maten.

De primaire functie van gondels, namelijk het vervoer van passagiers van wal naar wal, wordt tegenwoordig vervuld door gondelveerboten voor passagiers. En op de meeste foto’s van Venetië zie je toeristische gondels. De plaatselijke bevolking gebruikt ze alleen bij speciale gelegenheden. Bijvoorbeeld voor een bruiloft.

Hoeveel kost het om met een gondel te varen?

De gondelvaart in Venetië staat onder streng toezicht van de autoriteiten. Dat is niet verwonderlijk, want het is een onuitputtelijke bron van inkomsten! De eisen voor het vervoer zijn geregeld en alle vervoerders moeten zich daaraan houden. Hetzelfde geldt voor de prijzen.

De prijs is afhankelijk van het tijdstip.

  • 8u–19u — € 80
  • 19u–8u — € 100

Deze prijs is voor de hele gondel. Dus ook als je met z’n tweeën bent, gaat de prijs niet omlaag. De maximale capaciteit van de gondel is 5 personen.

Een gewone tocht duurt 30 minuten. De duur van de tocht is echter sterk afhankelijk van de gekozen route en de drukte op de kanalen. Zo kan een gondelier op een niet drukke rustige dag een standaardroute afleggen in 20–25 minuten en tijdens piekuren in het hoogseizoen duurt de belangrijkste Venetiaanse attractie tot 40 minuten vanwege het drukke verkeer.

Als je het plezier wilt verlengen, nemen de kosten evenredig toe. Dus een rit van 45 minuten kost € 120 en een uur kost € 160.

De gondelier kan ook zingen (voor € 20–40 extra).

Onderhandelen met gondeliers is nagenoeg zinloos. Tenzij het buiten het seizoen is, als er weinig mensen zijn en als je een uur wilt varen in plaats van de gebruikelijke 30 minuten. Maar het is nog steeds niet de moeite waard om op een korting te hopen. Het overleg erover moet beginnen op de wal, voordat je in de gondel stapt.

Gondeliers worden ter plekke contant betaald. Je kan een tocht voor een bepaalde tijd vooraf boeken, daar zijn speciale online aanbiedingen voor (vind ze hier). Dit is handig voor een romantische date, om de stemming niet te verpesten als je een afspraak moet maken. Maar spontane uitstapjes zijn ook heel aangenaam.

Waar kan je een gondel huren?

In Venetië liggen gondels op bijna elke hoek, op elke plek waar je kan aanmeren. Bij winkels, op pieren bij bruggen, bij hotels en bezienswaardigheden. De meeste gondels liggen in de buurt van het Dogepaleis en de Rialtobrug.

Om niet in een file van gondels terecht te komen, begin je je tocht op minder populaire plaatsen. Bijvoorbeeld op de pieren van Ca D’Oro of San Toma (San Toma A, B), bij de brug van San Polo (Ponte San Polo).

Om de San Marco kathedraal en het Dogenpaleis vanaf het water te zien en onder de Brug der Zuchten door te varen, moet je beginnen vanaf het San Marcoplein. En als je een rustigere en meer ontspannen tocht wilt, moet je van het Canal Grande afwijken naar één van de kleine pieren.

Vraag de gondelier zeker welke route hij neemt.

Waarom zijn gondels zwart?

Er bestaan verschillende legendes over.

De eerste is vaudevilliaans.

Vroeger waren alle gondels meerkleurig, ze waren elk op hun eigen manier beschilderd. Toen leefde er een doge van eerbiedwaardige leeftijd, wiens jonge en mooie vrouw elke nacht werd bezocht door een vurige minnaar in een zwarte gondel. Er was maar één zwarte gondel in de stad, die precies van deze jongeman was. Toen gaf de doge, om de roddels te stoppen en zijn naam in diskrediet te brengen, opdracht alle gondels zwart te schilderen. Daarna kon niemand meer achterhalen wie er naar het paleis voer.

De tweede is een tragedie.

In 1562 werd Venetië getroffen door de pest. De lichamen van de doden werden vervoerd in kleurrijke gondels. Het stadsbestuur beschouwde dit als godslastering en beval alle gondels in rouwzwart te schilderen, op de manier van doodskisten. Niemand noemt ze echter doodskisten, maar de «zwarte zwanen».

Gondels zijn nog steeds alleen maar zwart geschilderd. Het enige wat je kan doen op basis van je eigen voorkeur is het decoreren ervan.

Gerespecteerd ambacht

Het beroep van gondelier is een erezaak en is van generatie tot generatie doorgegeven. Tegenwoordig kan iedereen het beroep leren.

Bij het Gondeliersgilde van Venetië, dat al negen eeuwen de leiding heeft over de Venetiaanse kanalen, zijn in totaal ongeveer 430 gondeliers geregistreerd. Zij doorlopen een strenge selectieprocedure. Elke sollicitant legt een examen af over vreemde talen en de geschiedenis van de stad. Hij moet ook de praktische vaardigheden van het navigeren van een gondel aantonen, want zonder die vaardigheden red je het gewoonweg niet in de smalle Venetiaanse kanalen.

Het beroep wordt traditioneel als mannelijk beschouwd. De eerste vrouwelijke gediplomeerde gondelier werd geregistreerd in 2010.

Zoals gezegd wordt alles wat met de gondelvaart te maken heeft in Venetië streng gecontroleerd. Het uniform van de gondeliers vormt daarop geen uitzondering. Het topje is een gestreept T-shirt of T-shirt met lange mouwen, de strepen mogen alleen rood of blauw zijn, 2,5 cm breed. De onderkant is een zwarte geklede broek.

De schippershoed, ook weer met een rode of blauwe streep, kwam in de mode aan het begin van de 20ste eeuw. De hoed kan willekeurig gedragen worden.

Palinas

Toeristen die voor het eerst naar Venetië komen, letten vooral op de enorme hoeveelheid houten palen die bij de pieren uit het water steken. Deze paal wordt palina genoemd en er worden gondels en boten aan vastgebonden. Ze kunnen blauw geverfd zijn, rood en wit, of rood en blauwe spiraalvormige strepen. Maar de meeste zijn gewoon van hout, zonder verf.

Tijdens de bestaansperiode van de Republiek Venetië hield een speciale magistraat toezicht op het plaatsen van nieuwe palen. Immers, een houten paal creëert in feite een mini-moeras om zich heen, dat het kwetsbare hydrogeologische evenwicht van de lagune verstoort.

Traghetto voor de budgetbewuste mens

Als je langs het kanaal wilt varen en geld wilt besparen, doe dan de plaatselijke bevolking na. Zij gebruiken de traghetto veerboten. Dit zijn dezelfde gondels, maar ze zien er eenvoudiger uit en er zitten meer mensen in. De traghetto is bereikbaar van de ene kant van het Canal Grande naar de andere. Veerpieren (Dogana, Santa Maria del Giglio, Sao Toma, Riva del Vin, Riva del Carbon, Santa Sofia enz.) liggen verspreid langs het kanaal. Zo’n tocht is ontdaan van alle romantiek en uiterst praktisch. Het duurt ook minder dan een minuut. Het tarief is € 2,5.

Geniet van de tochten langs de kanalen van Venetië!

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en Google Privacy Policy en Servicevoorwaarden toepassen.